Το θεατρικό μας έργο  του σχολικού  έτους 2015-16) ήταν το «Δον Καμίλο»του  Σωτήρη Πατατζή. Η παράσταση έγινε στο σχολείο την Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016.

Η δεύτερη παράσταση έγινε στα Τροφώνια, την Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016.

Υπεύθυνες καθηγήτριες : Ελένη Βαμβίνη, Σοφία Κατωπόδη

Μουσική επιμέλεια: Σοφία Κορογιάννου. 

Εικαστική παρέμβαση: Τσάγκας Χρήστος.

Ενδυματολογική παρέμβαση: Βαρθολομάτου-Γεωργοπούλου Ελπίδα

Χορογραφική παρέμβαση: Αποστολίδη Χρύσα

Μακιγιάζ : Μελινάκου Κατερίνα, Λάζου Ασπασία

Έπαιξαν οι μαθητές:

1. Δον Καμίλο                    → Πολατσίδης Δημήτρης
2. Τζούλια                            → Γκιονάι Λίζα
3. Κυρία                                → Αγγελοπούλου Γεωργία
4. Μάριο                               →  Καλπύρης Αχιλλέας
5. Ασπασία                          → Χαρίτου Νεφέλη
6. Καρδινάλιος                   → Παπαγεωργίου Λουκάς
7. Πεπόνε                              → Τσιφής Κων/νος
8. Φλουράτος                      → Βαγενάς Λουκάς
9. Νικολέτα                           → Βελουδίου Κων/να
10. Φωνή Χριστού               → Νάκος Παναγιώτης

Λίγα λόγια για το έργο                                                                                                                                                                         Ο Δον Καμίλο είναι ο  χαρακτήρας που δημιούργησε ο Ιταλός συγγραφέας Τζιοβανι Γκουαρέσκι. Ο Γκουαρέσκι εμπνεύστηκε τον Δον Καμίλο από ένα πραγματικό πρόσωπο, έναν καθολικό ιερέα.  Ο Σωτήρης Πατατζής δανείστηκε τον Χαρακτήρα του Δον Καμίλο και δημιούργησε το δικό του υπέροχο θεατρικό έργο, έχοντας στο νου του για πρωταγωνιστή τον μεγάλο Έλληνα ηθοποιό Μίμη Φωτόπουλο, ο οποίος άφησε εποχή σ’ αυτόν τον ρόλο.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΗΣ (1914 – 1991)

Ο Σωτήρης Πατατζής γεννήθηκε στο Νησί της επαρχίας Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας. Ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία έξι χρόνων και πέρασε στερημένα παιδικά χρόνια. Τέλειωσε το γυμνάσιο στην Καλαμάτα το 1932 και γράφτηκε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναγκάστηκε ωστόσο για λόγους οικονομικής ανέχειας να διακόψει τις σπουδές του και να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Χωροφυλάκων. Υπηρέτησε στη Λιβαδειά με το βαθμό του ενωμοτάρχη, μετά την επιβολή της γερμανικής κατοχής όμως λιποτάκτησε και κατέφυγε στο αντάρτικο, στρατεύτηκε στην οργάνωση Ε.Λ.Α.Σ. Στην Αθήνα, όπου έζησε ως το θάνατό του, επέστρεψε μετά την απελευθέρωση. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη λογοτεχνική μετάφραση. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και της Εταιρείας Συγγραφέων. Ο Σωτήρης Πατατζής ανήκει στη μεταπολεμική γενιά της ελληνικής πεζογραφίας. Λογοτεχνικά έργα του:  Ματωμένα χρόνια, Νεράιδα του βυθού, Χαμένος παράδεισος, Μεθυσμένη πολιτεία, Πένθιμο εμβατήριο κ.α. Το μυθιστόρημά του «Μεθυσμένη Πολιτεία» μεταφέρθηκε στην Θεατρικά έργα: Επιστροφή από το Μπούχεβαλντ, Ο καλός στρατιώτης Σβέικ, Δον Καμίλο, κ.α.         (Πηγή: ΕΚΕΒΙ)

Σχόλια και εντυπώσεις μαθητών: 

Πολατσίδης Δημήτρης ( Γ΄τάξη): Μετά από δική μου απόφαση και την ώθηση των φίλων μου αποφάσισα να μπω στη θεατρική ομάδα. Μετά την πρώτη μας συνάντηση ως ομάδα, κατάλαβα πως θα περάσουμε υπέροχα. Το ότι δεθήκαμε όλα τα παιδιά της ομάδας ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας για μια επιτυχημένη παράσταση. Την ημέρα της παράστασης, το άγχος μου δεν περιγραφόταν γιατί φοβόμουν μήπως ξεχάσω τα λόγια μου. Παρ'όλα αυτά, μόλις βγήκα στη σκηνή γέμισα αυτοπεποίθηση. Στο τέλος της παράστασης φάνηκε ότι η δουλειά ενός χρόνου δεν πήγε χαμένη, αφού πήραμε τα καλύτερα σχόλια από τον κόσμο. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τις καθηγήτριες οι οποίες μας επέτρεψαν να εκφράσουμε και τις δικές μας απόψεις και ιδέες πάνω στο έργο. Και φυσικά χωρίς αυτές δε θα είχαμε καταφέρει τίποτα!

Βαγενάς Λουκάς (A΄τάξη): Ήμουν ακόμη μικρό παιδί όταν άκουσα για πρώτη φορά για τη θεατρική ομάδα του 4^ου Γυμνασίου. Πήγαινα στην έκτη Δημοτικού όταν η μητέρα μου μου πρότεινε να πάμε να παρακολουθήσουμε την Ειρήνη Του Αριστοφάνη που παρουσίαζε η ομάδα αυτή. Όταν τελείωσε η παράσταση, έμεινα έκπληκτος, νομίζοντας πως είχα δει επαγγελματικό θέατρο. Με συνεπήραν το χειροκρότημα και ο ενθουσιασμός του κόσμου που το παρακολούθησε. Κάποια στιγμή ένοιωσα πως βρισκόμουν κι εγώ στη σκηνή με τους πρωταγωνιστές. Τότε αποφάσισα πως θέλω να λάβω κι εγώ μέρος σ’ αυτή την ομάδα. Όταν πια ήμουν κι εγώ μαθητής του 4^ου Γυμνασίου, επιλέχτηκα να συμμετάσχω στη θεατρική ομάδα, γεγονός που με έκανε πολύ ευτυχισμένο. Το έργο που θα παρουσιάζαμε ήταν ο Δον Καμίλο του Σωτήρη Πατατζή. Πρόκειται για σάτιρα του πολιτικού φανατισμού και παραμένει πάντα επίκαιρο. Ο ρόλος που πήρα ήταν ο Φλουράτος, ένας δήμαρχος που εξαπατά τον λαό. Μας άρεσε το έργο πάρα πολύ και στις πρόβες η θεατρική ομάδα βελτιωνόταν και δενόμασταν όλο και περισσότερο. Σ’ αυτό συνέβαλαν και οι υπεύθυνες καθηγήτριες οι οποίες μας καθοδήγησαν σωστά. Όταν πλησίαζε ο καιρός για την παράσταση ήμασταν καλύτεροι στους ρόλους μας και οι ώρες της πρόβας αυξήθηκαν.

Η παράσταση: Επιτέλους η μεγάλη μέρα είχε φτάσει! Θα παίζαμε στο σχολείο! Έπρεπε να πάμε στο σχολείο 4 ώρες  πριν από την παράσταση για τις τελευταίες λεπτομέρειες. Αφού φορέσαμε τα κοστούμια μας και μακιγιαριστήκαμε, βλέπαμε τον κόσμο να γεμίζει τις θέσεις. Η Δ/ντρια κ. Πρέντζα καλωσόρισε τον κόσμο και η παράσταση άρχισε! Αφού πέρασαν 5 λεπτά μπήκα κι εγώ στη σκηνή. Είχα πολύ άγχος γιατί νόμιζα πως θα γελάσω. Όταν όμως είπα την πρώτη μου ατάκα απελευθερώθηκα και έπαιξα το ρόλο μου πολύ καλά. Στο τέλος της παράστασης όλοι οι θεατές χειροκροτούσαν θερμά. Ακόμη και τώρα ακούω στα αυτιά μου τα γέλια και τα χειροκροτήματα του κόσμου. Ήταν ενθουσιασμένοι και συνεπαρμένοι από την παράσταση. Ήταν μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη!!

Βελουδίου Κων/να (Β΄ τάξη)  Η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ξεκίνησε στις αρχές της ΣΤ΄τάξης του Δημοτικού. Αυτή η πρώτη επαφή ήταν και η αιτία που πυροδότησε  την επιθυμία μου να λάβω μέρος σε μια θεατρική ομάδα και κατ΄επέκταση σε ένα θεατρικό έργο. Έτσι λοιπόν δεν έβλεπα την ώρα να ξεκινήσω το Γυμνάσιο, ώστε να λάβω μέρος στη θεατρική ομάδα του. Η πρώτη μου προσπάθεια στην Α΄Γυμνασίου απέτυχε κι αυτό με στενοχώρησε, όμως με έκανε να το θέλω ακόμη περισσότερο. Έτσι λοιπόν τη δεύτερη χρονιά, με αναπτερωμένο ηθικό, κέρδισα μια θέση σ΄αυτή την υπέροχη ομάδα.

Αυτό που περίμενα όλη την εβδομάδα ήταν πότε θα φτάσει η ώρα της πρόβας. Όλα μου φαίνονταν συναρπαστικά κι έτσι ούτε κατάλαβα πότε έφτασε ο καιρός της παράστασης. Ο ενθουσιασμός υπερτερο?σε του άγχους μου και ο μεγαλύτερος φόβος μου δεν ήταν μη ξεχάσω τα λόγια αλλά μην κάνω κάποια υπερβολή λόγω του υπερβολικού μου ενθουσιασμού. Τελικά όλα πήγαν καλά. Το χειροκρότημα που δεχτήκαμε ήταν η ανταμοιβή για τη σκληρή δουλειά που είχαμε κάνει εμείς και οι υπεύθυνες καθηγήτριες. Η παράσταση του Δον Καμίλο με έκανε να αγαπήσω ακόμα  πιο πολύ το θέατρο, να δεθώ περισσότερο με τα παιδιά της θεατρικής ομάδας αλλά και με τις καθηγήτριες, που χωρίς αυτές δεν θα είχε βγει αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα!